เนโครแมนเซอร์แห่งสถานีกรุงโซล - บทที่ 11

บทที่ 11 - ขึ้นทะเบียนเป็นเราส์

วูจินลงจากรถเมล์จากนั้นเอามือถือเรียกแอพแผนที่ขึ้นมา วงกลมรอโหลดหมุนแล้วหมุนอีก เขาคิดว่าจะถล่มคนขายโทรศัพท์เวรนั่นอย่างไรดี

หลังผ่านไป 30 วินาทีแผนที่ก็โหลดเสร็จจนได้ วูจินหาจุดหมายบนแผนที่แล้วต้องรออีกหลายนาทีกว่ามันจะเริ่มชี้ทาง

[สำนักงานที่ทำการผู้มีพลังพิเศษ]

วูจินมาที่สำนักงานนี้เพื่อขึ้นทะเบียนเป็นเราส์ ที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ วูจินเขียนข้อมูลพื้นฐานเช่นวันเดือนปีเกิดและพลังพิเศษ เขารับบัตรคิวและหลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่งก็เดินไปทางห้องทดสอบ

ห้องทดสอบมีกล้องอยู่ทั้งห้อง มีเราส์จากสำนักงานสองคนประจำการเผื่อมีเหตุฉุกเฉิน กับมีพนักงานอีกคนดำเนินการสอบ

โอ-จูนวอน ผู้กลับมาประจำการสำนักงานอ่านข้อมูลของวูจิน

“คุณมีพลังอัญเชิญหรือครับ ขอดูหน่อยได้ไหม?”

วูจินตอบคำถามที่ฟังเป็นทางการมากว่า

“ตรงนี้เลยเหรอ”

วูจินยืนนิ่ง จูนวอนเลยหันดูเขาในกล้อง

“เอ๊ะ เคยเห็นเขามาก่อนหรือเปล่า?”

เพิ่งผ่านไปสี่วันจากที่พบกัน แต่เสื้อผ้าวูจินเปลี่ยนไปมาดังนั้นโอ-จูนวานจึงจำเขาไม่ได้

“ฉันต้องมีสื่อกลาง”

“อ๋อ คุณมีพลังอัญเชิญมวลสารสินะครับ อยากได้สื่อกลางแบบไหน?”

“ศพ”

“อะไรนะ?”

แน่นอน จูนวอนกับเราส์สองคนจากสำนักงานต้องตกใจ วูจินยิ้มยวนพลางพูดต่อ

“ฉันไม่ได้หมายถึงศพคน มอนสเตอร์หรือสัตว์ก็ได้ขอให้มีกระดูก อ๊ะ ศพคนก็ได้แน่อยู่แล้ว”

“เข้า... เข้าใจแล้ว”

ถึงจูนวอนจะผงะเขาก็ยังเรียกไปที่หน่วยประสานงาน ไม่นานหน่วยประสานงานก็นำศพกระต่ายมาให้ มันถูกฆ่าในระหว่างการสอบครั้งหนึ่ง

วูจินยกมือไปทางศพที่วางกลางห้องสอบ

“ลุก”

ปั้ก!

ศพกระต่ายระเบิดแล้วทหารกระดูกก็ลุกขึ้น

“เคะ-เคะ-เคะ”

จูนวอนกลืนน้ำลายเมื่อได้ยินเสียงทหารโครงกระดูกส่งเสียงชวนขนลุก เขาเห็นพลังแปลกๆของเราส์มาเยอะ แต่ฉากแบบนี้เพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก

แต่นั่นก็เพราะจูนวอนเป็นเพียงพนักงานระดับ 9 ไม่ได้หมายความว่าไม่เคยมีเราส์ที่มีพลังแบบนี้

 “คุณ... คุณเป็นเนโครแมนเซอร์”

เราส์ได้รับฉายาหลากหลายตามแต่พลังพิเศษของแต่ละคน อย่างเมจิกเชี่ยน วอร์เรอ์หรือพรีสท์ แน่นอน มีเนโครแมนเซอร์ผู้ควบคุมอันเดดเช่นกัน และในหมู่เนโครแมนเซอร์ก็มีเราส์ที่มีชื่อเสียงด้วย

“ก็อย่างที่เห็น”

“ถ้าเป็นความสามารถอัญเชิญ ระดับเราส์จะดูจากความสามารถในการต่อสู้ของสิ่งที่เขาอัญเชิญมา ลองโจมตีนั่นสิครับ”

ภาพโฮโลแกรมปรากฏกลางห้องทดสอบ ดังนั้นวูจินจึงมองสำรวจห้องทดสอบใหม่ มีเครื่องมือหลายแบบติดตั้งรอบห้องทดสอบครอบกระจกและกำลังฉายภาพโฮโลแกรม

“คิดว่าเป็นการจำลองการต่อสู้ก็ได้ ผมแค่อยากเห็นการเคลื่อนไหวของสิ่งที่คุณอัญเชิญมา”

โฮโลแกรมนั้นเป็นโคบอล มันมีร่างเล็กเป็นสัตว์ประหลาดที่มีเกลื่อนกลาดพอๆกับแดรบบิท แต่สู้ยากกว่าเพราะมันชอบอยู่กันเป็นกลุ่ม ยิ่งกว่านั้นยังทำตัวเหมือนฝูงผึ้ง

“เคะ-เคะ”

ทหารโครงกระดูกขยับตัวตามความคิดของเขาแล้วเริ่มสู้กับโคบอล มันไม่มีร่างจริงดังนั้นมีดโครงกระดูกจึงฟันผ่านร่างมันไป แต่เครื่องจักรที่ติดตั้งอยู่รอบๆจับการเคลื่อนไหวทั้งหมดแล้วนำมาวัดค่า

ผ่านไปห้านาทีจูนวอนจึงบอกให้หยุด

“คุณมีพลังอื่นอีกไหม?”

“เอ่อ ถ้าพลังเด่นๆก็ไม่มี”

ยังไม่มี

“ฮืม รอสักครู่นะครับ ช่วยตามผมไปทางนี้ที”

จูนวอนนำทางเขาไปยังห้องพักห้องหนึ่ง เขาบอกว่ารอสักครู่แต่ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงก่อนจะกลับมาพร้อมบัตรสีดำใบหนึ่ง ดูเหมือนบัตรเครดิตคุณภาพดี แต่มีภาพของวูจินติดอยู่เหมือนบัตรประชาชน

“นี่คือบัตรประจำตัวของเราส์ มันใช้เป็นบัตรประจำตัวประชาชนและเป็นบัตรเงินสดได้”

บนการ์ดมีข้อมูลส่วนตัวของเขา และมีระดับแรงค์ F ติดอยู่

“แรงค์ F นี่คือต่ำมากใช่ไหม?”

“อืม ครับ มันเป็นระดับต่ำสุด ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของสิ่งที่คุณอัญเชิญมาต่ำกว่าที่คิด...”

ย่อมแน่ เขาไม่ได้เพิ่มระดับทักษะให้ทหารกระดูกเลเวล 1 พวกมันคงมีพลังเพียงครึ่งเดียวของมนุษย์ผู้ใหญ่ 

“หืม แล้วถ้าแรงค์ต่ำมากนี่จะมีผลให้เข้าดันเจี้ยนไม่ได้หรือเปล่า”

“ไม่หรอกครับ แต่ปาร์ตี้จะคัดคนตามแรงค์”

นั่นไม่มีปัญหา เขาไม่คิดจะตั้งปาร์ตี้ เขาวางแผนจะเข้าดันเจี้ยนคนเดียว วูจินใช้มือเปล่าดัดท่อเหล็กได้ และเรียกทหารกระดูกออกมาได้ 14 ตัว เขาจึงไม่ห่วงเรื่องไม่มีปาร์ตี้อยู่

“ขอโทษนะ ผมเคยเห็นคุณที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า?”

วูจินฟังคำถามของโอ-จูนวอนแล้วเอียงคอนึก แต่ไม่ได้พยายามนึกเท่าไหร่เพราะมันเสียเวลาเขา

“เราเจอกันครั้งนี้เป็นครั้งแรก สวัสดี”

วูจินออกจากสำนักงานทันที จูนวอนเกาศีรษะ

“เอ ฉันแน่ใจว่าเคยเห็นเขามาก่อนนา...”

เขาได้คำตอบจากวูจินแล้วก็ยังรู้สึกไม่ใช่ จนกลับมานั่งที่ตัวเองถึงได้รู้ว่าอะไรที่ไม่ใช่

“อ๊า เขาเป็นคนนั้นนี่ สถานีกวาชุนทางออกที่ 1”

วันแรกที่เขากลับจากประจำการที่นั่นจูนวอนก็ถูกหัวหน้าด่า เหตุผลคือเฝ้าทางเข้าดันเจี้ยนไม่ดีพอ จูนวอนค้นลิ้นชักแล้วดึงบันทึกการเข้าออกของดันเจี้ยนสถานีกวาชุนทางออกที่1ออกมา

[ชื่อ:คัง-วูจิน สังกัด:ดาวโลก หมายเลขผู้มีพลังพิเศษ:12345 ]

พอเห็นคำตอบกวนประสาทนี่อีกมือเขาก็สั่นเทิ้ม

“ไม่ใช่เราส์แรงค์สูงแต่เป็นแรงค์ F แถมเป็นหน้าใหม่ที่เพิ่งขึ้นทะเบียนวันนี้ ฮึ้ย”

จูนวอนถูกหัวหน้าด่าเพราะหมอนี่ เขาเคืองอยู่เป็นนาน

“เอ๊อะ? เพิ่งจะแรงค์ F แต่เคลียร์ดันเจี้ยนได้คนเดียวเหรอ?”

สถานีกวาชุนทางออกที่ 1 มีแต่แดรบบิท ไม่มีบลัดสโตนตกให้ แต่ก็ไม่ใช่ดันเจี้ยนที่แรงค์ F เพียงคนเดียวจะเคลียร์เองได้

“ช่างเฮอะ”

จูนวอนเอียงคอ แต่แล้วก็โยนบันทึกกลับบนโต๊ะ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้วจะสนทำไม

*******

หลังออกจากสำนักงานที่ทำการ วูจินหยิบมือถือออกมาเปิดฟอรั่มดันเจี้ยน เขาแทบจะบ้าตายเมื่อต้องรอโหลดเป็นนาทีกว่าแอพจะทำงาน

เขาทำตามที่เจมินสอน ตั้งค่าค้นหาให้ค่าเข้าดันเจี้ยนอยู่ที่ 100,000 วอน จากนั้นเลือกให้มอนสเตอร์มีระดับต่ำกว่าทหารโครงกระดูกของเขาสองระดับ

“ที่นี่ใกล้สุด”

วูจินตรวจเส้นทางรถเมล์ที่ไปยัง [ดันเจี้ยนสถานีชินริมทางออกที่ 7] จากนั้นก็รอรถเมล์

“อืม แอพนี่สะดวกดีแฮะ”

สถานีรถไฟกลายเป็นดันเจี้ยนไม่ใช่ของใหม่อย่างเดียว เมื่อห้าปีก่อนมีไม่กี่คนที่มีสมาร์ทโฟน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ว่าใครก็มี

ยิ่งกว่านั้นยังมีแอพพลิเคชั่นหลายอย่างที่มีประโยชน์

ยิ่งใกล้สถานีชินริม ความสูงของตึกอาคารก็ยิ่งลดลง รอบๆกลายเป็นเวิ้งว้าง พื้นที่รอบสถานีไม่มีตึกนัก จะเห็นที่ว่างตรงชุมทางและที่จอดรถขนาดใหญ่

“ดูเหมือนที่นี่จะเคยเกิดดันเจี้ยนระเบิด”

ถ้าไม่ใช่ เขาก็อธิบายไม่ได้ว่าทำไมอาคารถึงหายไปหมด ที่จริงที่นี่ไม่ควรมีที่ว่างเหลือ

มีกองทัพประจำการตรงทางออกที่ 1 ส่วนตรงทางออกที่ 7 นี้มีฝูงชนอยู่ข้างหน้า

บล็อกที่วูจินอ่านเป็นบล็อกยอดนิยม ดังนั้นชาวเน็ตจึงมาที่นี่ เขาส่ายหน้าเมื่อเห็นคนเข้าแถวยาว

“ไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้เลย”

ค่าเข้าถูก มอนสเตอร์ระดับต่ำก็หมายถึงความเสี่ยงน้อย แต่การแข่งขันกันหาเงินในเหมืองนั้นดุเดือด

วูจินไม่มีทางเลือกนอกจากเข้าไปต่อแถว ทุกคนรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กๆ ดูเหมือนพวกเขาจะร่วมมือกัน

ตอนนั้นเองที่ชายท่าทางเฉียบแหลมคนหนึ่งเรียกเขาจากแถวข้างหน้า

บทที่ 12

------------------------------

อัตราแลกเปลี่ยนเงินวอนกับเงินบาท ข้อมูลล่าสุด 30 ธันวา 59 ธนาคารแห่งประเทศไทย 1 วอนเท่ากับ 0.0296 เอาง่ายๆ 100 วอนประมาณ 3 บาท ค่าข้าวกับซุป 6000 วอนที่วูจินบ่นแพง ประมาณ 180 บาทค่ะ แพงจริงด้วยวุ้ย ประมาณอาหารชุดในห้าง ส่วนค่าเข้าดันเจี้ยนแสนวอนก็ประมาณ 3 พันบาท

หมดช่วงหยุดยาวแล้ว ไม่ว่างแล้ว ลงตอนหน้าน่าจะเป็นวันอาทิตย์ค่ะ