บทที่ 188 – จุดคุ้มทุน (2)
ฮีซอลสะดุ้ง สัญชาติญาณของเธอกำลังเตือนภัย
นากามูระยิ้มกว้าง แต่บางอย่างแปลกไปมาก
“ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็ยืนพูดตรงนั้น”
นากามูระหยุดยืนเมื่อฮีซอลพูดเสียงเฉียบขาด
“อืม ตรงนี้ก็ได้ โชคดีที่ตรงนี้แสงส่องให้เงายาวพอ”
ฮีซอลขมวดคิ้วเพราะไม่เข้าใจที่นากามูระพูดแล้วสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกาย
“ค...คุณทำอะไรลงไป?”
เธอพยายามขยับแต่ขยับตัวไม่ได้เลย
นากามูระยิ้มกริ่ม
“ผมแตะเงาคุณ”
เงายาวของนากามูระติดต่อกับเงาของฮีซอล
“อ๊ะ”
นากามูระเป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่และมีโอกาสเป็นเราส์ระดับท็อปของญี่ปุ่น
ฮีซอลรู้ระดับแรงค์ของเขาและความสามารถของเขาก็เป็นที่รู้จักดี
เธอตำหนิตัวเองที่มานึกได้เอาตอนนี้
ไม่สิ เธอคาดไม่ถึงว่าจะถูกโจมตี ผลจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้
เขาเป็นสุดยอดเราส์ของญี่ปุ่น เป็นหัวหน้ากิลด์ดาเคน
นินจาเงา นากามูระ
“อึ่ก”
ฮีซอลกัดฟันพยายามเคลื่อนไหว เธออาจถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวแต่เธอเป็นเราส์แรงค์
A ที่ผ่านการฝึกนรกของอลันดาลมาแล้ว
ร่างกายของเธอเริ่มขยับทีละน้อย
“นี่...”
นากามูระจับเราส์แรงค์สูงอย่างฮีซอลได้แค่ 20 วินาที
แต่มันเพียงพอแล้ว
สมาชิกกิลด์ดาเคนล้อมฮีซอลไว้แล้ว หนึ่งในนั้นฉีดยาใส่ฮีซอล
ฮีซอลตาเหลือกแล้วล้มลง
“ท...ท่านกำลังทำอะไร?”
“คุณเข้าใจสถานการณ์ได้ช้าจังนะ”
นากามูระหัวเราะมองทัวริค
“อัลเฟนกำลังร้องด้วยความเจ็บปวด กิลด์ดาเคนจะช่วยพวกคุณ”
“ข้าไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น พวกท่านมาจากโลกไม่ใช่หรือ?
ทำไมโจมตีนางเล่า?”
“ผมเสียใจที่คุณเรียกมันว่าโจมตีนะ... กิลด์ดาเคนแค่สานต่องานของอลันดาล
เราจะปกป้องพวกคุณ”
ทัวริคมองรอบตัว
ราอูล ราชาคนแคระส่ายศีรษะ หัวหน้าเผ่าออร์ค
ครูเกอร์พ่นลมหายใจอย่างโมโห
คอนทซ์ ยุวกษัตริย์ของฮอนชูหน้าแดง จอมเวทกราแฮมหลับตา
สตรีศักดิ์สิทธิ์เมโลดี้... เธอเหม่อมองไปข้างหน้าด้วยท่าทางเหมือนวิญญาณหลุดจากร่าง
แม้นากามูระจะไม่ตอบคำถาม แต่พวกเขารู้คำตอบดีแล้ว
ทัวริคยกกำปั้นทั้งสองข้างขึ้นพลางมองนากามูระ
“เราต้องการเพื่อนร่วมรบ เราไม่ต้องการคนมาปกป้อง”
“เฮ้อ”
นากามูระถอนหายใจเหมือนไม่อยากเชื่อ
เขาประเมินพลังของผู้กล้าทุกคนไว้แล้ว คนจากกิลด์ดาเคนล้อมวงเข้ามา
คนเหล่านี้เป็นสมาชิกระดับแถวหน้าของกิลด์ พวกเขามีจำนวนเป็น 1/3
ของเราส์แรงค์สูงของญี่ปุ่น
“ท่านคิดจริงเหรอว่าสามารถใช้คนเหล่านี้ต้านพวกเราได้
ถ้าเกิดการต่อสู้ คนจะมา”
ทัวริคตำหนินากามูระอย่างสงบเมื่อเห็นสมาชิกกิลด์ดาเคนล้อมเข้ามา
ถ้าเขาสามารถหยุดความขัดแย้งภายในได้ย่อมดีกว่า ทัวริคไม่รู้ว่าอลันดาลกับกิลด์ดาเคนเคยมีความขัดแย้งอะไร
ผู้ไม่ตายยังไม่กลับมา
นากามูระยิ้มกว้าง
“ฮึๆ แสดงว่าคุณไม่รู้ว่าทำไมผมพยายามถ่วงเวลา”
เขาอ้าแขนกว้าง
ได้เวลาแล้ว
[การยึดอาณานิคมเสร็จสมบูรณ์]
อาณานิคมไม่มีเจ้าของต้อนรับเจ้าของคนใหม่
นากามูระลืมตาโตเมื่อเห็นแต้มที่เขามี
เขามีอาณาเขตมิติในสถานีใต้ดินโตเกียวอยู่แล้ว
เขาจึงรู้ประโยชน์ของการมีอาณานิคม
“ฉันจะสร้างกองทหารใหม่ได้”
ของที่เขาซื้อได้จากร้านมีจำกัด นากามูระตัดสินใจซื้อก็อบลินสองสามพันตัว
อุโมงค์สีดำก่อตัวตรงหน้าต้นไม้โลกแล้วมอนสเตอร์ตัวเขียวก็หลั่งไหลออกมา
“บ...บ้าน่า”
เสียงของคอนทซ์แทนความคิดของทุกคนในตอนนั้น
ทำไมพวกเขาไม่เคยคิดนะว่าบนโลกอาจมีลอร์ดมิติคนอื่น?
นากามูระเป็นพระเจ้าในอาณานิคม
คอนทซ์พยายามหันหลังเมื่อกำแพงใหญ่โผล่มารอบตัวพวกเขา
พื้นดินจากไม่มีอะไรจู่ๆก็ดันกำแพงขึ้นมา จะเรียกว่าเป็นปาฏิหาริย์ก็ไม่มากเกินไปเลย
“ฮ่าๆ จับทุกคนไว้”
นากามูระออกคำสั่ง ทหารก็อบลินทำตาม
กำแพงปราสาทกลายเป็นคุกขังพวกเขา
***
ก็อง ก็อง
“เวรเอ๊ย!”
ราชาคนแคระโยนค้อนทิ้ง
เขาทุบกำแพงเป็นร้อยๆครั้งแต่มันไม่มีทีท่าจะหัก
“เราเสียท่าง่ายดายเกินไป”
เสียงท้อใจของเขาเหมือนกับความรู้สึกของทุกคน
“มันเป็นความผิดของข้า...”
เมโลดี้นั่งกอดเข่าตอบเสียงอ่อน ทัวริคพยายามปลอบใจ
“ไม่ใช่ความผิดท่านหรอก”
“ข้าฝืนคำของเทพี...”
เธอควรฟัง เธอไม่ควรสงสัย...
แต่ถึงเสียใจเอาเมื่อสายก็ไม่ได้อะไร
เทพยากรณ์เป็นจริง ผู้ไม่ตายเสียประตู และเธอเสียพลัง
เธอไม่ใช่สตรีศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป เป็นแค่ผู้หญิงไร้พลัง
“อย่าโทษตัวเองเลย ในเมื่อเทพีแห่งคำทำนายบอกว่ามันจะเกิดขึ้น
ไม่ว่าอย่างไรมันก็จะเกิดขึ้นอยู่ดีไม่ใช่หรือ?”
“ว่าแต่ แม่นางฮีซอลดูไม่ดีเลย 3 วันแล้วแต่นางยังไม่ฟื้น”
“ข้าแน่ใจว่าพวกมันวางยาพิษนาง”
“เราไม่รู้ว่ามันเป็นพิษอะไร...”
ถ้ามีพลังเทเลพาธีของฮีซอลพวกเขาก็จะติดต่อกับคนข้างนอกได้
แต่เธอไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้นเลย พวกเขาจึงได้แต่มองอย่างกระวนกระวาย
***
ป่าด้านล่างภูเขาเซารุส
คิมจุนยองปีนยอดต้นไม้เพื่อสังเกตการณ์อาณานิคม
ทหารก็อบลินถูกสร้างเป็น 20,000 ตัวและไปประจำตำแหน่งกำแพงปราสาท
ระหว่างก็อบลินมีกองกำลังของสหพันธ์ด้วย
คิมจุนยองสงสัยว่าดาเคนโกหกอะไรทำให้คนของสหพันธ์เข้าข้างพวกนั้น เขารู้สึกหงุดหงิด
“ไอ้พวกญี่ปุ่นเวร...”
กิลด์ดาเคนปล่อยข่าวลือว่าผู้ไม่ตายทรยศทุกคน
หน่วยแฟนธ่อมหนีอย่างรวดเร็ว แต่ฮีซอลหัวหน้าหน่วยไม่สามารถติดต่อได้
ชัดเจนว่าเธอคงถูกฆ่าหรือถูกจับไปแล้ว
จุนยองลงจากต้นไม้
“ผู้บัญชาการหน่วยบลังกา”
“เป็นไงบ้างจุนยอง? เห็นฮีซฮลไหม?”
“ไม่เลยครับ”
“แย่แล้ว ฮีซฮลกำลังมีอันตราย”
บลังกามีสีหน้ากังวล เช่นเดียวกับหน่วยแฟนธ่อมคนอื่น
“ประธานต้องกลับมา หรือ เราต้องเรียกกองทัพผีดิบกลับมา”
ลำพังหน่วยแฟนธ่อมคงช่วยฮีซอลได้ไม่ง่าย กองทัพผีดิบถูกเจนิสเอาไป
และคังวูจินจากไปหาวิหารเฮเรส
ถ้าคนใดคนหนึ่งอยู่ก็ดี แต่พวกเขาไม่ได้ข่าวคราวจากทั้งสองฝ่ายเลย
“เชี่ย”
จุนยองสบถ
เขากลายเป็นแรงค์ A แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยน
ไม่ว่าจะกลายเป็นเราส์แรงค์ต่ำหรือสูงเขาก็เป็นเพียงคนไม่สำคัญคนหนึ่ง
ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก
เราส์อย่างเขาสู้ลอร์ดมิติที่มีอาณานิคมไม่ได้
ศัตรูของเขาแข็งแกร่งเกินไป
ตอนนั้นเอง พุ่มไม้เหนือพวกเขาสั่นและบางอย่างหล่นลงมา หน่วยแฟนธ่อมที่เผลอตัวไปครู่หนึ่งมองสิ่งนั้นอย่างระแวง
พวกเขาลืมตากว้าง
“พวกนายมาทำอะไรตรงนี้?”
“ราชา!”
วูจินลงจากหลังม้าปีศาจ เขายิ้มให้คนที่เรียกเขาอย่างตื่นเต้น
“ฮือ ประธาน พวกเราแย่แล้ว”
บลังกาดีใจเมื่อเห็นวูจิน เขาเริ่มร้องไห้
ทำไมถึงมาช้านัก...
“อย่าร้อง ทุกคนมาหาฉันนี่”
วูจินถามเมื่อหน่วยแฟนธ่อมทุกคนมายืนตรงหน้าเขา
“ใครเป็นคนทำ?”
“เอ๋? รู้แล้วเหรอครับ?”
ต้องรู้อยู่แล้ว
หน้าต่างสถานะส่งคำเตือนว่าอาณานิคมถูกขโมยไปแล้ว
“บอกมาว่าใคร”
“นากามูระจากกิลด์ดาเคน”
“หืม”
วูจินขมวดคิ้ว
ตอนได้คำเตือนเขานึกว่าเป็นฝีมือเกรทลอร์ดคนใดสักคนของทราห์เน็ท
แต่ไม่ใช่
อาณานิคมของเขาถูกยึดไปโดยไม่มีการโจมตีเลย
คนจากโลกเป็นคนยึดไป
“บ้าไปแล้ว”
วูจินไม่เคยนึกถึงความเป็นไปได้นี้เขาจึงถอนหายใจใหญ่
“เอาล่ะ ไปเอามันคืนกันเถอะ”
คิมจุนยองตกใจจนลุกขึ้น
“ร...เราต้องมีแผน”
“ใช่แล้ว! ฮีซอลถูกจับตัวไว้ มันอันตรายนะครับ”
วูจินพยักหน้าให้คำของบลังกา
“เข้าใจล่ะ รีบไปเถอะ”
“แล้วแผน...”
จุนยองแสดงความสงสัยออกมา แต่วูจินเดินไปแล้ว
“ผ...ผมไปด้วย”
การมีความมั่นใจขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย จุนยองรู้สึกว่าวูจินที่พึ่งได้ในยามลำบากเช่นนี้น่าหลงใหล
คังวูจินไม่มีกองทัพผีดิบ แต่ไม่มีใครคิดว่าเขาจะแพ้
***
ยอดเขาเซารุส
วังอันใหญ่โตถูกสร้างขึ้นตรงหน้าต้นไม้โลก
“คังวูจินมาที่นี่ เจ้านาย”
“ฮ่าๆ คังวูจิน?”
นากามูระลุกจากบัลลังก์
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมคังวูจินจึงแข็งแกร่งนักทั้งๆที่เป็นแค่มนุษย์
ลอร์ดมิติ
มันเข้าสู่ขอบเขตของพระเจ้า
ไม่ยุติธรรมเลย
มันทำตัวเหนือกว่าเพราะแบบนี้...
“ฉันไปอยู่แล้ว ฉันต้องไปต้อนรับเขา”
นากามูระหัวเราะ
เขาก็เป็นลอร์ดมิติเช่นกัน
แต้มไม่ใช่ใช้แค่สร้างกองทหาร มันยังช่วยเพิ่มพลังด้วย
เราส์ลำดับที่ 5?
พลังของตอนนี้ต่างไปแล้ว ตอนนี้เขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ
เขาอยู่ในตำแหน่งเดียวกับคังวูจิน
ราชาแห่งอลันดาล?
หยิ่งนัก...
เขาจะฆ่ามันและกลายเป็นราชาคนใหม่
เมื่อนากามูระออกจากวัง คิ้วของเขาก็กระตุก
“เป็นนายเหรอ?”
นากามูระตกแต่งด้านหน้าเป็นสวนญี่ปุ่น
มันถูกทำลายราบคาบและคังวูจินยืนตรงกลาง
ผู้กล้าที่ถูกขังไว้ถูกปล่อยและยืนรอบคังวูจินด้วยใบหน้าซีดเซียว
“ได้ยังไง...”
เขาได้รับรายงานมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน คังวูจินมาถึงเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?
ก่อนนากามูระจะไขปริศนานี้ได้ คังวูจินก็เดินมาทางเขา แต่ละก้าวทำให้หัวใจเขาเต้นแรง
แต่นากามูระพยายามแข็งใจไว้
เขากับมันไม่ต่างกัน
เขาสามารถสู้กับมันได้อย่างเท่าเทียมในฐานะลอร์ดมิติ
สวนนี้ถ้าเขาต้องการก็ทำลายได้เหมือนกัน
รอยยิ้มสบายใจกลับคืนมาบนหน้านากามูระ
“เฮะๆ อย่าเข้ามาใกล้นักจะดีกว่านะ ราชาอลันดาล”
“...”
วูจินไม่หยุดเดิน
นากามูระก็ไม่ถอย เมื่อพวกเขาอยู่ห่างกันราวสองเมตร วูจินหยุดเดิน
นากามูระหัวเราะยินดี
“ฮ่าๆ นายแตะมันแล้ว”
“อะไร?”
วูจินเอียงคอสงสัย
“เงาของนายแตะเงาฉัน”
“...”
วูจินขมวดคิ้ว คนอื่นกลั้นหายใจ
ท่าตรึงเงาของนากามูระทรงพลังมาก
แม้แต่ฮีซอลยังถูกจับไว้โดยทำอะไรไม่ได้
“มันทำไมเหรอ?”
วูจินเดินต่อ
“หา?”
นากามูระเผลอถอยหลัง
“นายขยับตัวได้ยังไง?”
หน้าเขาบอกว่าสับสนมาก ขณะกำลังถอยบางอย่างที่น่าประหลาดใจก็เกิดขึ้น
“ท...ทำไมฉันขยับตัวไม่ได้?”
เขาขยับตัวไม่ได้ เหมือนเงากำลังถูกตรึง...
“นายอ่อนแอขนาดนี้เลยเหรอ?”
“...”
วูจินยิ้ม วางมือบนศีรษะนากามูระ
เขามีปีศาจเงา แต่ไอ้เวรนี่พยายามจะมัดเงาของเขา...
“ใครเป็นคนให้นาย? ใครเป็นคนให้หลักฐานมิตินาย?”
ไม่มีทางที่กิลด์ดาเคนจะมีชิ้นส่วนมิติ 3 ชิ้น
ถ้าพวกมันหาได้มากขนาดนั้นก็หมายความว่ามีคนรวบรวมชิ้นส่วนมิติบนโลกได้หลายชิ้นแล้ว
“ฉัน...ฉันไม่บอก”
“งั้นไม่ต้อง”
วูจินออกแรงบีบศีรษะนากามูระ
โคตรสะใจ
ตอบลบรอ ขอบคุณครับ
ตอบลบ