บทที่ 111 – อลันดาลแห่งที่สอง (2)
วูจินดูในแผนที่เล็ก เขาเห็นจุดสีส้มห่างไปไม่ไกลจากขอบเขตของอาณาเขตนัก
“มันคือ? คนเหรอ?”
เขาเข้าไปใกล้พอเห็นสิ่งมีชีวิตพวกนั้นเดินสองขา เข้าไปใกล้อีกและเห็นว่าไม่ใช่มนุษย์ พวกเขาเป็นเผ่าสัตว์ป่าเผ่าหนึ่ง เป็นเผ่าโฮอิน
ไวเวิร์นลงพื้นก่อให้เกิดลมหมุน หมาป่าปีศาจของคิบะตามมาถึงในเวลาไม่นาน
[ฮื่อ เจ้ามีธุระอะไรกับอลันดาล?]
คิบะจับขวานและถามอย่างข่มขู่ โฮอินผู้มีร่างใหญ่ตนหนึ่งเดินออกมา
“ท่านนักรบผีดิบ โปรดให้พวกเราพบกับเจ้าของอาณาเขตนี้”
วูจินกระโดดลงจากอานไวเวิร์นแล้วเดินออกมา
“ฉันเป็นเจ้าของที่นี่”
“ข้าขอร้อง ให้ครอบครัวของข้าได้อาศัยในอาณาเขตของท่านสักพัก”
วูจินมองทั้งกลุ่ม พวกเขาเป็นครอบครัวมีสมาชิก 8 คน ชาย 5 หญิง 3 ชายที่เป็นคนคุยอยู่ข้างหน้าดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าครอบครัว
“ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไข”
พวกเขามีสีหน้าแช่มชื่นเมื่อวูจินยอมรับ แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียด สีหน้าพวกเขาบอกว่าผ่านความลำบากมามาก
“เงื่อนไขของท่านคือ?”
“ฉันอยากฟังเรื่องของพวกนาย”
เงื่อนไขไม่ได้ยากอะไร
“ถ้าอย่างนั้นข้ายินดีอย่างยิ่ง”
วูจินหันไปมองคิบะ
“พาพวกเขาไปที่ปราสาท”
วูจินปล่อยพวกเขาให้ตามคิบะ ส่วนเขาขี่ไวเวิร์นกลับไปก่อน วูจินจอดตรงที่ว่างของปราสาท บิบิออกมารับเขาเหมือนกำลังรออยู่
“เจ้านาย มีผู้บุกรุกเข้ามาในอาณาเขตเรา”
บิบิเป็นหัวหน้าพ่อบ้านมีหน้าที่ดูแลปราสาทลอร์ด เธอจึงรู้
“ฉันรู้ เตรียมตัวรับแขก”
“ฮิๆ งั้นเจ้านายต้องเติมพลังงานให้เราแล้วล่ะ”
“ไม่เป็นไร ฉันทำเอง”
“แหม ฮึ”
บิบิทำแก้มป่องแล้วเตะพื้น วูจินยิ้มพลางเปิดร้านค้ามิติ เขาหาบ้านที่เหมาะสำหรับครอบครัวเผ่าโฮอิน
<กระท่อมสองชั้น > - 300P
<เซ็ทสำหรับผู้อพยพตั้งถิ่นฐาน> - 150P
“...”
สิ่งก่อสร้างราคาถูกกว่าที่คาด วูจินจึงพูดไม่ออก บิบิใช้ 10,000 หน่วยพลังงานไปกับอะไรล่ะหวา?
เมื่อวูจินซื้อบ้าน แผนที่เล็กก็ขยายใหญ่เหมือนเป็นกระดานสามมิติ
เมื่อวูจินเลือกที่วาง สิ่งก่อสร้างก็โผล่ขึ้นมา
“...สนุกแฮะ?”
เหมือนเขากำลังเล่นเกมแนววางแผนที่เคยเล่นเมื่อก่อน สิ่งก่อสร้างถูกสร้างขึ้นมา ไอเทมถูกสร้างขึ้นมา วูจินลากเซ็ทสำหรับผู้อพยพเข้าไปในบ้าน ไอเทมหลายๆอย่างก็ออกมา
เตียง,เครื่องเรือน,เครื่องครัว มีกระทั่งวัตถุดิบทำอาหาร... เป็นของที่เพียงพอให้อยู่อย่างสบายไปหลายวัน
เมื่อทุกอย่างเข้าที่ แผนที่เล็กก็หายไป
“ชิ ทีนี้เจ้านายก็รู้จักความสนุกของการซื้อของแล้ว”
บิบิทำปากยื่นยาวเป็นฟุต วูจินเมินเสียงบ่นแล้วเดินไปต้อนรับครอบครัวเผ่าโฮอินที่ผ่านประตูปราสาทเข้ามา
“นายจะพักอยู่ที่นี่”
ครอบครัวโฮอินมองทางบ้านที่วูจินชี้แล้วตาโตอย่างประหลาดใจ
“ท่านไม่ต้องต้อนรับเราขนาดนี้ก็ได้...”
พวกเขาไปมาหลายอาณาเขตมิติแต่ไม่เคยได้รับการต้อนรับดีถึงขั้นนี้ พวกเขาแค่หวังว่าจะได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่
หนึ่งในเผ่าโฮอิน ซูซุนอาคส่งบลัดสโตนเล็กๆก้อนหนึ่งให้
เมื่อวูจินรับมาก็มีข้อความบอกว่าหินก้อนนี้สามารถเติมพลังงานได้ 50 หน่วย
‘อ้อ นี่คือวิธีเพิ่มพลังงานดันเจี้ยน’
วูจินส่งหินบลัดสโตนคืน
“ฉันแค่อยากได้ยินการผจญภัยของพวกนาย”
“เรื่องนั้นข้าไม่ปฏิเสธ”
ซูซุนอาคซาบซึ้งในความใจดีของวูจิน ท่าทางของเขาบอกว่าจะตอบคำถามวูจินทุกอย่าง
“เข้าไปข้างในกันก่อนเถอะ”
วูจินเข้าไปในบ้าน ซูซุนอาคกับครอบครัวเดินตาม เห็นบ้านน่าสบายทำให้ทุกคนในเผ่าโฮอินมีท่าทางดีใจ วูจินโบกมือให้เด็กๆในเผ่า
“มีชั้นสองด้วยนะ พวกนายขึ้นไปดูได้”
“...ครับ”
พวกเด็กๆพยักหน้าอายๆแล้ววิ่งขึ้นบันได ถ้าไม่ใช่เพราะมีหูเสือแล้วพวกเขาก็เหมือนมนุษย์ดูน่ารักมาก
“นั่ง”
“ครับ”
ซูซุนอัคกำลังตื่นเต้นแต่เขานั่งตรงหน้าวูจินอย่างเชื่อฟัง ภรรยาของเขาทำตัวไม่ถูก เธอเห็นเครื่องครัวในห้องครัวจึงไปชงชา
“ท่านอยากรู้เรื่องอะไร?”
“อืม ทุกอย่าง อย่างแรก นายมาที่นี่ได้ยังไง?”
ซูซุนอัคเข้าใจเรื่องที่วูจินสงสัย เขาพยักหน้า เขาเคยสงสัยว่าทำไมลอร์ดคนนี้ไม่มีท่าทางวางโต ดูเหมือนเขาจะเป็นลอร์ดคนใหม่ที่ได้อาณาเขตมาไม่นานนัก
“ท่านได้อาณาเขตมิตินี้มานานเท่าไหร่แล้ว?”
“หนึ่งวัน”
ซูซุนอัคพยักหน้าแล้วเริ่มพูด
“ก่อนมาที่นี่ พวกเราพักในอาณาเขตแห่งหนึ่งที่หัวหน้าเผ่าออร์คชื่อออร์ตเป็นผู้ปกครอง เมื่อเกิดสงครามที่ชายแดนเขาเรียกเก็บภาษีรุนแรงขึ้น พวกเราจึงต้องกลายมาเป็นคนเร่ร่อน”
แปลว่าพวกเขาเคยเป็นผู้อาศัยในอาณาเขตมิติแห่งอื่นมาก่อน
“นายเห็นฝูงควายข้างนอกไหม? พวกมันมาจากมิติอื่นด้วยเหรอ?”
“ใช่ พรมแดนของอาณาเขตสามารถเคลื่อนที่ไปไหนก็ได้”
ดูเหมือนต่อไปพวกมอนสเตอร์จะหลงเข้ามาในอาณาเขตของเขาเช่นกัน
“มีอาณาเขตมิติกี่แห่ง?”
ซูซุนอัคส่ายหน้า
“มากมายนับไม่ถ้วน”
“เข้าใจล่ะ เมื่อกี๊นายพูดถึงภาษี มันเรียกเก็บกับผู้อาศัยในอาณาเขตเหรอ?”
ดูเหมือนนี่จะเป็นหัวข้ออ่อนไหว สีหน้าซูซุนอัคขรึมลงและพูดอย่างระแวงนิดๆเหมือนนี่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับเขามาก
“สามารถเก็บภาษีกับผู้อาศัยในอาณาเขตได้”
“หืม”
เขาให้บลัดสโตนมา ดังนั้นวูจินจึงสรุปว่าภาษีจ่ายด้วยบลัดสโตน
ถ้าอย่างนั้นผู้อาศัยในอาณาเขตได้บลัดสโตนมาอย่างไร? จับจากมอนสเตอร์ที่หลงเข้ามาในอาณาเขต? หรือปลูกเอา?
วูจินคิดหาหลายๆคำตอบ แต่ถามเอาง่ายกว่า
“แล้วผู้อาศัยจ่ายภาษียังไง?”
“เราออกล่า”
“อ้อเหรอ”
ดูเหมือนการล่าจะเป็นวิธีหลัก แต่แบบนี้ก็แปลว่ามีมอนสเตอร์เข้ามาในอาณาเขตเยอะกว่าผู้อาศัยนี่? ตัวเลขไม่สมเหตุสมผลเลย
“จำนวนมอนสเตอร์ที่หลงเข้ามาจะเพิ่มขึ้นตามจำนวนผู้อาศัยในอาณาเขตเหรอ?”
“เอ๋? อาณาเขตใหญ่ขึ้นเท่าไหร่ จำนวนสิ่งมีชีวิตที่หลงมาก็จะมากขึ้นเท่านั้นแต่ทั้งหมดเป็นผู้เร่ร่อน”
ดูเหมือนขนาดของอาณาเขตเป็นสิ่งสำคัญ เมื่อขอบเขตขยายขึ้นก็จะไปติดกับอาณาเขตมิติอื่นมากขึ้น
แต่เขาก็ยังไม่ได้คำตอบอยู่ดี
“งั้นพวกนายล่าที่ไหน?”
“ถ้าลอร์ดเปิดประตู ผู้อาศัยจะออกล่า พวกเขาจะรวบรวมบลัดสโตนและเอาบลัดสโตนนั้นมาส่งภาษี”
“...”
สีหน้าวูจินแข็งกระด้างเมื่อซูซุนอัคถาม
“ถ้าท่านเป็นลอร์ดเมื่อวานอย่างนั้นคงมีประตูสักบานเป็นอย่างน้อย มันเชื่อมต่อกับโลกไหน?”
ซูซุนอัคถามเหมือนเป็นเรื่องสำคัญมาก เขาแทบไม่เคยตั้งคำถามกับวูจินมาก่อน
“มันเป็นที่ๆเรียกว่าโลก”
“อา...ข้าเคยได้ยิน มันมีมนุษย์อาศัยเป็นหลัก... มนุษย์เป็นเหยื่อล่าง่ายมาก”
“...”
ซูซุนอัคมีท่าทางดีใจ
ประตูมิติของอาณาเขตเชื่อมต่อไปที่ไหนนั้นเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะมันเกี่ยวข้องโดยตรงกับความปลอดภัยของผู้อาศัยในอาณาเขต
อาณาเขตใหญ่จะมีประตูหลายแห่ง สามารถเลือกได้ว่าจะล่าที่ไหน แต่อาณาเขตเล็กจะมีประตูแค่หนึ่งหรือสองบาน จึงต้องใส่ใจว่าประตูจะไปเชื่อมต่อกับที่ไหน
“ถ้าค่าใช้จ่ายในการตั้งถิ่นฐานต่ำ ข้าก็อยากอยู่ที่นี่”
“ฮืม”
คำพูดของซูซุนอัคทำให้วูจินนิ่งคิด
‘ช่วงคุ้มครอง 30 วัน’
มันคือช่วงที่อาณาเขตมิติและดันเจี้ยนได้รับการปกป้องไม่ให้อาณาเขตมิติอื่นเข้ามา
ถ้าเขาได้ดันเจี้ยนใหม่ น่าจะได้ช่วงคุ้มครองอีก 30 วัน นี่เป็นไปได้มาก
“ดันเจี้ยนเบรก...”
วูจินหลับตา
ทำไมมอนสเตอร์ถึงออกมา?
พวกมันออกมาล่ามนุษย์ ในทางกลับกัน มนุษย์ล่าพวกมัน
อาณาเขตมิติหาพลังงานได้หลายวิธี ดูดซับพลังงานหลังจากฆ่านักผจญภัยที่เข้ามาในดันเจี้ยน เก็บภาษีจากการให้ผู้อาศัยในอาณาเขตออกล่า นี่เป็นวิธีคิดทั่วไป
หรือทำสงครามกับอาณาเขตมิติอื่น แต่วิธีนี้เสี่ยงมาก
“ฉันจะไม่เปิดประตู”
“อะไรกัน?”
ถ้าไม่เปิดประตูแล้วจะเก็บภาษีได้อย่างไร ถ้าพลังงานมิติลดลงหมายถึงหน่วยรบก็จะลดลงด้วย สิ่งที่ลอร์ดทำได้จะลดลง สุดท้ายลอร์ดคนอื่นจะชิงอาณาเขตไป
“โลกเป็นดาวบ้านเกิดของฉัน”
“อา นี่...ขออภัย”
ซูซุนอัคตกใจจนผุดลุกจากเก้าอี้ จากนั้นเขาก้มหัวติดพื้น
เผ่าพันธุ์ไม่ใช่เรื่องสำคัญในอาณาเขตมิติ มนุษย์ล่ามนุษย์ เอลฟ์กับออร์คที่เป็นที่รู้กันว่าเกลียดกันกลับร่วมมือกัน
แต่ดาวบ้านเกิดมีความหมายสำคัญสำหรับทุกคนเสมอ ซูซุนอัคพูดผิดไป แม้แต่เขาที่กลายเป็นผู้เร่ร่อนไปตามมิติต่างๆยังคิดถึงดาวบ้านเกิดของเขาเอง
“อืม ไม่เป็นไร ไปพักเถอะ”
“ครับ”
“งั้นไว้เจอกันใหม่”
เมื่อวูจินลุกขึ้น ซูซุนอัคก็พูดอย่างประหม่า
“มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องพูดกับท่านลอร์ด”
“อะไร?”
ระหว่างพักที่นี่เขาไม่ควรทำให้ลอร์ดโกรธ ถ้าลอร์ดปฏิเสธไม่ให้พวกเขาตั้งรกราก พวกเขาก็ต้องไปที่อื่นอีก มันเป็นการเดินทางที่อันตรายมาก
ไม่ใช่ลอร์ดเป็นคนมีเหตุผลเหมือนวูจินทุกคน
“ถ้าล่านอกดันเจี้ยนไม่ได้ ยังมีวิธีเพิ่มพลังงานดันเจี้ยนวิธีอื่นอีก”
ผลที่ได้อาจไม่มาก แต่ยังมีวิธีอื่น
“ทำยังไง?”
“ปลูกดอกไม้เลือด หรือเลี้ยงมอนสเตอร์...”
วูจินพยักหน้า
‘สรุปว่าฉันต้องทำโรงผลิต’
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว
เขาสามารถเน้นไปลงทุนที่กองทัพเพื่อเพิ่มพลังต่อสู้ จากนั้นออกล่าเพื่อบลัดสโตน หรือลงทุนในโรงผลิตเพื่อผลิตบลัดสโตน
อาณาเขตจะพัฒนาไปทางไหนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลอร์ด
แน่นอน ถ้าเขาเลือกลงทุนในกองทัพก็จะได้กำไรเร็วและพัฒนาได้เร็ว การลงทุนในโรงผลิตมีแต่กลายเป็นประโยชน์ของอาณาเขตอื่นหากเขามีพลังป้องกันอาณาเขตไม่เพียงพอ
“คงต้องทดลองไปเรื่อยๆ”
เขาต้องหาสมดุลระหว่างการพัฒนากับความมั่นคง เขาต้องตัดสินใจว่าอะไรสำคัญในฐานะเจ้าของอาณาเขต
วูจินถามอีกคำถามก่อนออกจากบ้าน
“เห็นนายมีบลัดสโตน นายใช้ร้านค้าได้ด้วยเหรอ?”
“แน่นอน ถ้าท่านสร้างร้านขายของในปราสาทเราสามารถซื้อได้ด้วยบลัดสโตน”
“เอ่อ นายเข้าใจผิด ฉันหมายถึงร้านค้าของมิติ”
ซูซุนอัคตกใจแล้วส่ายหน้ารุนแรง
“นั่นมีแต่ลอร์ดที่ใช้ได้”
วูจินพยักหน้า
เขาก็สงสัยว่าทำไมถึงสามารถสร้างร้านของชำหรือร้านขายเนื้อได้ มันมีเพื่อผู้อาศัยกับนักเดินทางนี่เอง บริการพวกนี้จะกลายเป็นรายได้หลักของอาณาเขตมิติโดยเฉพาะถ้าเก็บภาษีเพิ่ม
‘ยังมีเรื่องต้องทำอีกมาก’
เขาคงมีธุระยุ่งถ้าต้องการจัดการอาณาเขตมิติให้ดี
ช่วงคุ้มครอง 30 วันที่ได้มาดูเหมือนจะไม่พอ ถ้าเขาไม่เตรียมตัวให้ดีอาจเสียอาณาเขตให้กับลอร์ดคนอื่น
วูจินออกจากบ้านของซูซุนอัค แล้วเดินไปทางปราสาทที่ตั้งบัลลังก์ของเขา
ขอบคุณครับ
ตอบลบจากเกมมาaction-rpg กลายเป็นสร้างเมือง
ตอบลบ